شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۱:۵۷

«غلامرضا صادقی» در گفتگو با «سینماپرس» مطرح کرد:

کیفیت «دوبله» به مراتب کاهش یافته است/ متأسفانه «مدیریت دوبلاژ» به معنای واقعی وجود ندارد

غلامرضا صادقی

سینماپرس: «غلامرضا صادقی» با اشاره به وضعیت گروه ها و موسسات دوبلاژ و فضای غیر حرفه ای موسسات دوبلاژ، گفت: من با بسیاری از این جوانان کار کرده‌ام و آن‌ها را می‌شناسم، اما متأسفانه مدیریت دوبلاژ به معنای واقعی وجود ندارد. مدیر دوبلاژ صرفاً صدا انتخاب می‌کند و مسائلی مانند سینک دقیق، اندازه‌گیری جملات و رعایت ادبیات فارسی رعایت نمی‌شود. بسیاری از جملات در دوبله‌ها اصلاً در زبان فارسی وجود ندارند و تنها هدف این است که حرفی به فارسی گفته شود. جوانان بسیار مستعدی وجود دارند اما کشتی شان بدون ناخدا مانده است.

«غلامرضا صادقی» گوینده، دوبلور و صدا پیشه سندیکای گویندگان در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس به دلایل ضعف و افول دوبلاژ کشور پرداخت و در این خصوص اظهار داشت: دلیل افت کیفیت سندیکا دوبلاژ به این برمی‌گردد که در یک بازه زمانی چهار تا پنج ساله، بسیاری از ستون‌های اصلی دوبلاژ از میان رفتند و بازگرداندن وضعیت به حالت اولیه زمان‌بر است. جوان‌ترهای این حوزه که می‌خواهند جایگزین شوند، نیاز دارند هفت، هشت یا حتی ده سال تجربه کسب کنند تا به سطح مطلوب برسند. بخشی از این مسئله به مدیریت سندیکا مربوط می‌شود و بخشی نیز به عملکرد پلتفرم‌ها. در کل، عامل اصلی این افول، عملکرد پلتفرم‌ها است.

صادقی همچنین در مورد انس گرفتن مخاطبان با صداهای خاص گویندگان نسل طلایی و انتظار آنان برای تکرار همین صداها، تصریح کرد: صدایی تکرار نمی‌شود؛ هر صدایی منحصر به فرد است. به من هم گفته می‌شد صدایم شبیه فلانی است، اما اینطور نبود؛ من صدای خودم را پیدا کردم و به مرور زمان آن صدای جدید شناخته شد. هر صدایی باید مسیر خودش را پیدا کند و هیچ کس نمی‌تواند جای صدای قبلی را بگیرد.

او ادامه داد: صدای جدید نیازمند گویش، سواد و نوع بازیگری متفاوت و جدید است که در حال حاضر هم بسیار خوب در حال فعالیت هستند. در دوره‌ای که اساتید درخشان حضور داشتند نیز صدای جدید نیز به تدریج پذیرفته شد.

وی افزود: ما به برخی صداها و بازیگران قدیمی عادت کرده‌ایم؛ بازیگرانی که هنوز زنده‌اند اما صدایشان دیگر شنیده نمی‌شود. برای اینکه فرد جدید بتواند خود را معرفی کند و مردم به آن عادت کنند، زمان لازم است. البته این‌که گوینده چقدر درست و حرفه‌ای صحبت کند نیز اهمیت دارد؛ به گونه‌ای که مخاطب حتی متوجه تغییر گوینده نشود.

صداپیشه مجموعه های «فونیکس» و «رودخانه برفی» با انتقاد از وضعیت نا مطلوب دستمزدهای تلویزیون بیان کرد: در نهایت همه این مسائل به پول و دستمزد بازمی‌گردد. برای مثال، در تلویزیون دستمزدها فوق‌العاده پایین است؛ به حدی که من طی هفت سال اخیر حتی یکبار هم سرکار نرفته‌ام و وقتی به من پیشنهاد بازگشت می‌دهند، به دلیل همین دستمزدهای ناچیز نمی‌توانم قبول کنم. کسانی هم که قبول کرده‌اند، به هر حال شرایط خودشان را دارند. اگر دقیق نگاه کنیم، ضعف در کیفیت کار ناشی از همین مسائل مالی و دستمزدهای پایین است که تاثیر قابل توجهی دارد.

وی تاکید کرد: چرا زمانی کوالیما بهترین دوبله‌ها را ارائه می‌داد؟ حدود سه تا چهار سال، بهترین کیفیت دوبله را داشت، زیرا قراردادهای خوبی با نماوا منعقد کرده بود، گویندگان حرفه‌ای را انتخاب کرده بود و کیفیت کار بسیار بالا بود. در آن زمان قراردادهای خوبی با نماوا بسته می‌شد و دستمزدها نیز متناسب با کیفیت پرداخت می‌شد.

گوینده فیلم های سینمایی «پدر خوانده» و «مخمصه» متذکر شد: اما اکنون، با توجه به گرانی و التهاب بازار، قراردادها به نوعی شبیه مناقصه و مزایده شده‌اند. این وضعیت از زمانی آغاز شد که اصلا چیزی به نام قرارداد وجود ندارد و قرارداد حذف شد. پس از آن، هیچ قرارداد رضایت‌بخشی وجود ندارد و کیفیت دوبله به مراتب کاهش یافته است. این وضعیت همراه شده با فوت اساتید این حوزه که همه این عوامل دست به دست هم دادند تا شرایط فعلی ایجاد شود.

صادقی همچنین در مورد فضای غیر حرفه ای موسسات دوبلاژ اظهار داشت: من با بسیاری از این جوانان کار کرده‌ام و آن‌ها را می‌شناسم، اما متأسفانه مدیریت دوبلاژ به معنای واقعی وجود ندارد. مدیر دوبلاژ صرفاً صدا انتخاب می‌کند و مسائلی مانند سینک دقیق، اندازه‌گیری جملات و رعایت ادبیات فارسی رعایت نمی‌شود. بسیاری از جملات در دوبله‌ها اصلاً در زبان فارسی وجود ندارند و تنها هدف این است که حرفی به فارسی گفته شود. جوانان بسیار مستعدی وجود دارند اما کشتی شان بدون ناخدا مانده است.

این هنرمند عرصه صدا با بیان این مطلب که از زمانی که سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن» اجرا شد، همه چیز به صاحبان کار باز گشت؛ اظهار داشت: در خفا اتاق‌های فکری شکل گرفت که قدرت زیادی پیدا کردند. برای مقابله با این وضعیت چه باید کرد؟ پیشنهاد این است که گروه‌های دیگری به وجود آوریم، گروه‌هایی خارج از چارچوب سندیکا، گروه های وزارت کاری.

وی افزود: بسیاری از افراد تازه‌وارد که از نقشه پشت پرده اطلاع نداشتند، تصور کردند که فرصتی برای فعالیت پیدا کرده‌اند و به این حوزه وارد شدند. اما پس از ورود، متوجه شدند شرایط بسیار دشوار است و خروج از این وضعیت به این آسانی نیست. چند سال است که این جوانان تلاش کرده‌اند و زحمت کشیده‌اند، اما نمی‌توانند به راحتی از این جریان خارج شوند.

«غلامرضا صادقی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: در مقابل، وقتی این افراد جبهه‌گیری کرده و به جنگ سندیکا برخاستند، به آن‌ها مجال داده شد و به نوعی به آن‌ها پروبال داده شد. آن‌ها باور کردند که قوی هستند. حتی اکنون اگر یکی از این افراد کنار یک گوینده رسمی سندیکا قرار بگیرد، هنوز هم لرزه به تنشان می‌افتد.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.